7.10.07
Ga weg en blijf van mijn banners af!
Geloof mij niet!
Pas op!!!!!
Er zijn vele sites op het net die beweren dat je "Snel Rijk" kan worden door middel van hun aanbiedingen en 97% van die sites zijn zoals u al begrijpt een hoax.
Allemaal vertellen ze u dat u niets hoeft te doen, behalve je inschrijven en dan begint de ellende.
Snel rijk worden kan niet via deze sites en het internet bestaat al zolang, dat veel van dit soort programma's niet meer valide en up-to-date zijn en u enkel opzadelen met virussen, popups en een volgespamde mailbox zonder enige cent uit te keren.
Trap er niet in!
Ik zeg veel van dit soort sites, want na jaren onderzoek en het spreken met enkele hosts, ben ik er toch enkele tegengekomen die betrouwbaar bleken.
Deze heb ik tot mijn persoonlijke sponsors gemaakt.
Als je snel bent kun je nog geld verdienen aan ze, maar dan moet je snel zijn, want elke aanmelding vermindert de mogelijkheid voor anderen er aan te verdienen.
Geld ligt voor het oprapen en als je een beetje commercieel ingesteld bent en een gezonde ondernemerslust bezit, maar verwacht geen gouden bergen.
Enkele tientjes verdienen per avond tijdens het surfen is toch ook mooi meegenomen?
Econometrie
Econometrie is de discipline binnen de economische wetenschap die zich richt op het kwantificeren (het in getallen uitdrukken) van de relaties tussen economische grootheden. Econometrie kan het beste worden omschreven als de wetenschap van het economisch modelleren, waarbij een groot beroep wordt gedaan op technieken uit de wiskunde, de waarschijnlijkheidsrekening en de statistiek. Informatica neemt een belangrijke plaats in, zowel bij het ontwerp als bij het toetsen en gebruiken van econometrische modellen.
Met behulp van technieken uit de econometrie kunnen economische theorieën worden getoetst en kan de sterkte van economische verbanden worden geschat. Dat gebeurt aan de hand van verzamelde gegevens over de economische grootheden waarvan de samenhang wordt onderzocht. Zo kan bijvoorbeeld met econometrische technieken worden verworpen dat een vraagcurve naar boven loopt (dat wil zeggen: bij een hogere prijs neemt de vraag toe), wat volgens de economische theorie slechts bij uitzondering voorkomt. Daarnaast kan met behulp van econometrische technieken ook een numerieke waarde aan deze vraagcurve worden gegeven (die aangeeft hoe sterk de vraag verandert als de prijs stijgt). De resultaten zijn daarbij altijd aan onzekerheid onderhevig. Zo kan er in het model iets belangrijks ontbreken of kunnen de gegevens onnauwkeurig zijn. Tevens wordt verondersteld dat het gedrag van economische subjecten ook voor een deel door toeval wordt bepaald.
Analyses:
Econometrische analyse kan worden onderverdeeld in tijdreeksanalyse en cross-sectie analyse. Bij tijdreeksanalyse wordt een studie gemaakt van een variabele over de tijd, zoals bijvoorbeeld het effect van het rentepercentage op de nationale uitgaven. Bij cross-sectie analyse worden relaties tussen verschillende variabelen op een bepaald tijdstip geanalyseerd (zoals bijvoorbeeld gebeurt bij een marktonderzoek). Wanneer tijdreeksanalyse en cross-sectie analyse op een vaste steekproef worden gebruikt, wordt ook wel gesproken van panel-analyse. Een voorbeeld hiervan is een groep mensen die langere tijd worden gevolgd en van tijd tot tijd gevraagd worden een vragenlijst in te vullen. Bij een wisselende steekproef spreekt men van pooled cross-sectie-analyse.
Volgens velen was de eerste econometrist de Nederlandse econoom Jan Tinbergen. Tinbergen ontdekte als eerste in de jaren dertig dat de theorie gekwantificeerd kan worden, als je de economische theorie op een bepaalde manier met cijfers combineert. Tinbergen ontving in 1969 samen met Ragnar Frisch de eerste Nobelprijs voor de economie.
Met behulp van technieken uit de econometrie kunnen economische theorieën worden getoetst en kan de sterkte van economische verbanden worden geschat. Dat gebeurt aan de hand van verzamelde gegevens over de economische grootheden waarvan de samenhang wordt onderzocht. Zo kan bijvoorbeeld met econometrische technieken worden verworpen dat een vraagcurve naar boven loopt (dat wil zeggen: bij een hogere prijs neemt de vraag toe), wat volgens de economische theorie slechts bij uitzondering voorkomt. Daarnaast kan met behulp van econometrische technieken ook een numerieke waarde aan deze vraagcurve worden gegeven (die aangeeft hoe sterk de vraag verandert als de prijs stijgt). De resultaten zijn daarbij altijd aan onzekerheid onderhevig. Zo kan er in het model iets belangrijks ontbreken of kunnen de gegevens onnauwkeurig zijn. Tevens wordt verondersteld dat het gedrag van economische subjecten ook voor een deel door toeval wordt bepaald.
Analyses:
Econometrische analyse kan worden onderverdeeld in tijdreeksanalyse en cross-sectie analyse. Bij tijdreeksanalyse wordt een studie gemaakt van een variabele over de tijd, zoals bijvoorbeeld het effect van het rentepercentage op de nationale uitgaven. Bij cross-sectie analyse worden relaties tussen verschillende variabelen op een bepaald tijdstip geanalyseerd (zoals bijvoorbeeld gebeurt bij een marktonderzoek). Wanneer tijdreeksanalyse en cross-sectie analyse op een vaste steekproef worden gebruikt, wordt ook wel gesproken van panel-analyse. Een voorbeeld hiervan is een groep mensen die langere tijd worden gevolgd en van tijd tot tijd gevraagd worden een vragenlijst in te vullen. Bij een wisselende steekproef spreekt men van pooled cross-sectie-analyse.
Volgens velen was de eerste econometrist de Nederlandse econoom Jan Tinbergen. Tinbergen ontdekte als eerste in de jaren dertig dat de theorie gekwantificeerd kan worden, als je de economische theorie op een bepaalde manier met cijfers combineert. Tinbergen ontving in 1969 samen met Ragnar Frisch de eerste Nobelprijs voor de economie.
Opportuniteitskost
Ga naar: navigatie, zoeken
Opportuniteitskost is de kost van een economische keuze, uitgedrukt in termen van de beste “gemiste kans”: het waardeert de (niet gerealiseerde) opbrengst van het best mogelijke alternatief ten opzichte van de uiteindelijk genomen beslissing.
De opportuniteitskost is dus ruimer dan de boekhoudkundige kost. De boekhoudkundige kost geeft enkel een monetaire (in geld uitgedrukte) waardering van het bedrag dat wordt uitgegeven om iets te verwerven of te doen. De opportuniteitskost gaat daarenboven na wat een eventueel alternatief gebruik van middelen zou hebben kunnen opleveren.
Een voorbeeld: wie een universitaire studie aanvat, brengt de uitgaven voor inschrijvingsgeld, boeken, verblijf en dergelijke uiteraard in rekening als een kostprijs van de studie. Maar de berekening van de opportuniteitskost gaat verder. Het houdt ook rekening met het inkomen dat iemand had kunnen verdienen, door in die jaren niet te studeren maar een betaalde baan aan te nemen.
Wie spaargeld investeert in een risicoproject, houdt best rekening met de opportuniteitskost van dat geld, namelijk de opbrengst van dat spaargeld in een veilige belegging.
De opportuniteitskost van een kleine woning aan zee verhoogt enorm als op diezelfde oppervlakte een project met talrijke appartementen zou kunnen worden gerealiseerd.
Economie houdt zich in essentie bezig met de problematiek van de schaarste, en de keuzes die hieruit voortvloeien. De kosten-baten-analyse, met inbegrip van het onderzoek van de opportuniteitskost, is dan ook een van de belangrijkste instrumenten van het economisch beslissingsproces. Zeker voor ingezette middelen, waarvoor men niet beschikt over een duidelijke marktpijs (publieke ruimte, tijd, ...) is het verstandig om op zoek te gaan naar de opportuniteitskost, en op die manier een prijs te berekenen, die in de economische literatuur ook wel de schaduwprijs wordt genoemd. Elke dag een lange wandeling door het bos maken is dan ineens (economisch gesproken) niet meer kosteloos: het wordt geprijsd a rato van het geld dat men had kunnen verdienen door tijdens die uren te werken.
Opportuniteitskost is de kost van een economische keuze, uitgedrukt in termen van de beste “gemiste kans”: het waardeert de (niet gerealiseerde) opbrengst van het best mogelijke alternatief ten opzichte van de uiteindelijk genomen beslissing.
De opportuniteitskost is dus ruimer dan de boekhoudkundige kost. De boekhoudkundige kost geeft enkel een monetaire (in geld uitgedrukte) waardering van het bedrag dat wordt uitgegeven om iets te verwerven of te doen. De opportuniteitskost gaat daarenboven na wat een eventueel alternatief gebruik van middelen zou hebben kunnen opleveren.
Een voorbeeld: wie een universitaire studie aanvat, brengt de uitgaven voor inschrijvingsgeld, boeken, verblijf en dergelijke uiteraard in rekening als een kostprijs van de studie. Maar de berekening van de opportuniteitskost gaat verder. Het houdt ook rekening met het inkomen dat iemand had kunnen verdienen, door in die jaren niet te studeren maar een betaalde baan aan te nemen.
Wie spaargeld investeert in een risicoproject, houdt best rekening met de opportuniteitskost van dat geld, namelijk de opbrengst van dat spaargeld in een veilige belegging.
De opportuniteitskost van een kleine woning aan zee verhoogt enorm als op diezelfde oppervlakte een project met talrijke appartementen zou kunnen worden gerealiseerd.
Economie houdt zich in essentie bezig met de problematiek van de schaarste, en de keuzes die hieruit voortvloeien. De kosten-baten-analyse, met inbegrip van het onderzoek van de opportuniteitskost, is dan ook een van de belangrijkste instrumenten van het economisch beslissingsproces. Zeker voor ingezette middelen, waarvoor men niet beschikt over een duidelijke marktpijs (publieke ruimte, tijd, ...) is het verstandig om op zoek te gaan naar de opportuniteitskost, en op die manier een prijs te berekenen, die in de economische literatuur ook wel de schaduwprijs wordt genoemd. Elke dag een lange wandeling door het bos maken is dan ineens (economisch gesproken) niet meer kosteloos: het wordt geprijsd a rato van het geld dat men had kunnen verdienen door tijdens die uren te werken.
Handel (economie)
Handel is het uitwisselen van goederen en/of diensten tussen twee partijen. De originele vorm van handel was het direct ruilen van goederen tegen elkaar: ruilhandel. In dit geval zijn de twee partijen het eerst eens geworden over de gelijke waarde van de uit te ruilen goederen.
Moderne handel vindt plaats met tussenkomst van geld: eigenlijk een goed dat nergens toe dient maar waarvan alle handelspartners de waarde onderkennen. De komst van geld maakte het makkelijker om de waarde van de goederen voor de verschillende partijen uit te drukken, en maakte het mogelijk om veel ingewikkelder transacties tussen meer dan twee partijen uit te voeren: het wordt mogelijk om verdienen en uitgeven van elkaar te scheiden. Door de invoering van het geld kan de timmerman niet alleen meer brood eten als de bakker een stoel nodig heeft.
Handel werkt omdat de perceptie van de waarde van goederen voor verschillende mensen verschillend kan zijn. Zo is voor een bakker die niet handig is met een hamer een stoel veel meer waard dan diezelfde stoel voor een handige timmerman waard is, en andersom is een brood voor een timmerman die geen oven bezit veel meer waard dan voor een bakker die er tientallen per dag kan maken. Zo kan de ruil van de goederen (bijvoorbeeld een stoel tegen twee weken lang een brood per dag) voor beide het gevoel geven dat ze erop vooruit gaan.
Een andere, gerelateerde reden dat handel werkt is schaalvoordeel: Het is minder werk voor één bakker om twee broden te bakken dan voor twee bakkers om elk één brood te bakken. Hierdoor maakt specialisatie productie van goederen efficiënter.
De term handelsgeest duidt op vindingrijkheid, creativiteit en de gedrevenheid om met handel geld te verdienen.
Doordat in de 20e eeuw het vervoer van goederen veel eenvoudiger en goedkoper is geworden, is de handel tussen verschillende landen steeds belangrijker geworden. Dit is een belangrijke vorm van globalisatie.
In veel landen wordt handel belast: handelaren die aan een transactie geld verdienen moeten een percentage van de meerwaarde afdragen aan de staat (BTW).
Moderne handel vindt plaats met tussenkomst van geld: eigenlijk een goed dat nergens toe dient maar waarvan alle handelspartners de waarde onderkennen. De komst van geld maakte het makkelijker om de waarde van de goederen voor de verschillende partijen uit te drukken, en maakte het mogelijk om veel ingewikkelder transacties tussen meer dan twee partijen uit te voeren: het wordt mogelijk om verdienen en uitgeven van elkaar te scheiden. Door de invoering van het geld kan de timmerman niet alleen meer brood eten als de bakker een stoel nodig heeft.
Handel werkt omdat de perceptie van de waarde van goederen voor verschillende mensen verschillend kan zijn. Zo is voor een bakker die niet handig is met een hamer een stoel veel meer waard dan diezelfde stoel voor een handige timmerman waard is, en andersom is een brood voor een timmerman die geen oven bezit veel meer waard dan voor een bakker die er tientallen per dag kan maken. Zo kan de ruil van de goederen (bijvoorbeeld een stoel tegen twee weken lang een brood per dag) voor beide het gevoel geven dat ze erop vooruit gaan.
Een andere, gerelateerde reden dat handel werkt is schaalvoordeel: Het is minder werk voor één bakker om twee broden te bakken dan voor twee bakkers om elk één brood te bakken. Hierdoor maakt specialisatie productie van goederen efficiënter.
De term handelsgeest duidt op vindingrijkheid, creativiteit en de gedrevenheid om met handel geld te verdienen.
Doordat in de 20e eeuw het vervoer van goederen veel eenvoudiger en goedkoper is geworden, is de handel tussen verschillende landen steeds belangrijker geworden. Dit is een belangrijke vorm van globalisatie.
In veel landen wordt handel belast: handelaren die aan een transactie geld verdienen moeten een percentage van de meerwaarde afdragen aan de staat (BTW).
Abonneren op:
Posts (Atom)